Mau Weijl en zijn familie

Voor de oorlog ging er een golf van ontzetting door de stad Oldenzaal toen Mau Weijl (geboren in 1873), de bekende veehandelaar, in de Eekte onder de trein kwam. Hij moest er een paar sikken slachten, hij had een borreltje op, was even niet attent en… het was gebeurd.

Toen hij in het ziekenhuis bijkwam en men hem vroeg hoe hij zich voelde, zei hij: "Och, ’t geet wa. Alleen de beide been’ jökt mie zo!" Dat was de weerpijn. Mau wist niet dat zijn beide benen eraf gereden waren. hij heeft na het ongeluk niet lang meer geleefd. Mau woonde aan de Molenstraat, op nummer 11 en had daar ook een slagerij. Maar sedert de tijd dat de families Wellink er hun huizen bouwden, woonde hij aan de Bentheimerstraat, op nummer 18, net naast het spoorlijntje Oldenzaal-Denekamp, waarover Bello dagelijks reed. In dat huis woonde, nadat de familie Weijl eruit gedreven was, een zekere Hellmeijer, fanatieke nazi. Nu is de familie Reerink eigenaar. Mau had drie zonen. Harde stoere werkers, die van wanten wisten. Leo en Louis heetten "de gokkers van Bussmann". Als ze met hun knokige vingers en eelthanden op de kaarttafel van het café sloegen of de kaarten neerwierpen, kon men het bijna in de hele Steenstraat horen! In de lunchroom van Van Olffen in de Bisschopstraat hebben ze ooit eens een kip dronken gevoerd. Die was heimelijk meegenomen. Toen de dronken hen door de lunchroom fladderde en waggelde, zette mevrouw van Ollfden de heren, alsmede de kip, er zonder pardon uit. Er waren grenzen, vond ze. Zelfs aan grapjes. Maar het verhaal ging de hele stad door en Oldenzaal had weer eens iets te lachen!