Wraakgevoelens

Het is 23 augustus 1944 en warm, zeer warm. Opa zegt dat de mussen dood van het dak vallen. De Duitsers zijn gebivakkeerd in de Bewaarschool aan de Carmelstraat en ook de Koningin des Vredesschool is door de Duitsers ingenomen. Bedden zijn buiten gezet en Duitse soldaten liggen op de bedden te vrijen met meisjes uit de buurt. Samen met Leo van de Zande, Martin Brons, Herman Kunne, Bennie Wissink, Johan van Benthem, broer Hennie en Steef zitten we te loeren achter de heg, in het zwarte pad dat naar Rohof de latere Sparwinkel loopt.

Volgens mij kregen wij daar de eerste indrukken over seksuele praktijken. Wanneer een Duitse soldaat niet meer los kan komen van een meisje hoor ik voor het eerst: "Die waren aan het plompzakken”. Beide worden per auto afgevoerd naar het ziekenhuis. Het waren deze meisjes die later Moffenmeiden werden genoemd. Ook bij ons in de buurt, ook bij ons in de straat woonden ze. Buurtbewoners namen later toen de oorlog voorbij was wraak op deze meisjes. Het was zaterdagavond 31 maart 1945 dat buurtbewoonster 's avonds bijeenkwamen bij de familie C. in de Lyceumstraat. Ze kwamen bijeen om hun wraakgevoelens kenbaar te maken aan elkaar. Mijn vader kwam thuis en zei tegen mijn moeder: "Sophie hier doen wij niet aan mee." Morgen is het Pasen en misschien worden we wel bevrijd. Want het gerucht ging dat de Engelsen op weg waren richting Enschede. Tonny Kolbrink de buurman, een integere man, is de mening ook toe gedaan, dat we ons niet moeten bemoeien me de haatgevoelens. Jans Damink de opa van Jan Vogelzang komt achter inlopen en laat weten dat Johan Arendsen en Mattie Wiggers er ook niets van willen weten. Toch zijn er oproerkraaiers in de buurt zo blijkt later. Wiggers (de Zwengel) komt via het Zwartepad binnenlopen en zegt dat hij er zich niet mee inlaat. Een bijzondere en vreemde situatie ontstaat. Het wordt zondag de eerste paasdag 01 april 1945

Zondagmorgen 01 april 1945
Al vroeg komt Anton van de Zande uit de Lyceumstraat bij ons aan de deur of er niet twee jongens zijn die misdienaar willen zijn bij de Hoogmis. Mijn broer Steef doet het samen met Gerhard Agterbos, ze assisteren als misdienaar bij de Hoogmis. Er is een inzamelingsactie gehouden onder de parochianen. De dienst is net afgelopen als een collectant de kerk uit rent met een deel van de collectegelden. Ontzettend veel ophef, waar dagen daarna nog over wordt gesproken. De geruchten doen de ronde dat de Engelsen al in Enschede zijn. Het is wachten op de bevrijders. Opa Steven heeft een verrassing voor mijn zus, want die is morgen jarig. Na veel aandringen krijgt ze haar cadeautjes al, een springtouw en een hinkeldoos. Ze is er zeer tevreden mee. We mogen tot ver in de middag bij opa op zolder, daar liggen de mooie tekeningen en platen van de school opgeslagen Telraam en 'aap noot mies'-plankjes. Moeder maakt een pudding van custard voor morgen het is net stijfsel als je het proeft. We zijn blij, morgen is misschien de bevrijding en zus Annie is jarig. Thuis is er ook nog de nodige rumoer. Niet waar is een spelletje geworden. Want er heeft iemand (V) in de kerk tijdens de preek NIET WAAR geroepen en dat bracht onder de gelovigen veel hilariteit. Ik kijk uit naar de dag van morgen dan is mijn zus Annie 12 jaar. Moeder heeft gezegd dat we bij Weize de fotograaf op de foto zullen gaan.

Martin Meijerink